Weer thuis...

Wauw,, wat hebben wij veel meegemaakt.

We hebben zoveel gezien, gedaan en ervaren. Zo'n bijzondere reis!

We hebben een goede terugreis gehad. Gisterochtend (donderdag) zijn we rond half 10 gaan rijden, nadat we alles hadden ingepakt en afscheid hadden genomen van Feri, de burgemeester. Jammergenoeg zijn we niet ver gekomen, het verkeer kwam niet echt op gang. We hebben veel in de file gestaan en langzaam gereden. Op veel plekken werd aan de weg gewerkt, en iedereen uit Slowakije enTsjechiëleek in de auto te zitten. Rond half 8 vonden we een hotel in Terezin, ergens na Praag en daar zijn we maar gestopt. De meesten waren moe en na een lekkere (?!) maaltijd zijn we onze bedden in gerold. Niet allemaal trouwens, want de girls zijn de auto's gaan versieren voor Annes verjaardag. Want ja zeker,, die is vandaag 22 jahren alt gewurden...

Dat betekendevanochtenddus een heus feestje met toeters, feestmutsen, ballonnen en natuurlijk cadeautjes! Dat was erg gezellig!

Gelukkig konden we vandaag wel lekker doorrijden, want er waren geen vrachtauto's op de weg. Dus met de vlam in de pijp en 140 km/u zijn we door Duitsland heen gereden, via Borne waar we Johan hebben gedropt, naar Zeewolde. Daar stond een heel welkomstcomité ons op te wachten. Hier splitste de groep zich op. Er werd afscheid genomen van iedereen en ook wat traantjes weggepinkt. We hadden zo'n gave groep en iedereen vond het jammer om uit elkaar te gaan. Maar gelukkig hebben we nog heel wat foto's en filmpjes om na te genieten van deze reis.

We hebben gezweet, genoten en ons hoofd zit vol met (heftige) ervaringen. En we zijn iedereen maar bovenal God, heel erg dankbaar dat we dit mochten doen. Wij voelen ons verbonden met de mensen daar in Slowakije, en ookal zitten ze heel ver weg, we zullen ze niet vergeten. Want dit was een ervaring die ons altijd bij blijft!

Voor de laatste keer dus Wiszlat (ja het is met een W en niet met een V)

tot ziens,

En kom gerust langs om nog meer over onze reis te horen!

X van Adriaan, Aline, Andre, Anne, Anne Marie, Bobbie, Dieke, Johan, Marianne en Jannette

Dag 3: Skola in Batka

Jonapod!

Wauw, wat genieten wij hier vollop!

Het is hier zo heerlijk en zo mooi. We maken heel veel mee, en alles is erg indrukwekkend.

Vannochtend zijn we naar de laatste school geweest, in Batka. Het was weer een totaal andere school. Net zo groot als die van gister, maar veel mooier en gezelliger ingericht. Alleen maakten we hier veel meer de harde realiteit mee. De jongeren waren brutaal, bijna geen discipline en het ergste was nog dat je veel leraren zag, die de hoop al hadden opgegeven. Gelukkig kregen wij de kinderen aardig mee, en lukte het ons, een verhaal te vertellen over de liefde van God. En wat zagen we veel enthousiaste gezichten! Het voelt zo goed, als je weet dat je werk door God gezegend wordt…

Ook op deze school hebben we het touwtje-springen geintroduceert. De zon scheen heerlijk, dus buiten sporten was geen probleem. De voetbal werd weer uit de auto gehaald, en we zijn weer erg fanatiek geweest. Daarnaast zijn we binnen bezig geweest met het verhaal te vertellen van Gods liefde in 6 kleuren, en hebben we armbandjes gemaakt. Het was weer een groot succes.

Hierna hebben we weer op school gegeten, echt het lekkerste eten van alles wat we hier hebben gehad. (mijn persoonlijke mening…) Het was een bordje Hooglied, en kijk maar op de foto’s voor uitleg. Alleen de soep was zure kool met heet water, we assiocceerden het met kots…

Na het eten hebben we afscheid genomen van alle mensen hier, die zo gastvrij waren. Want dat valt ons iedere keer weer op.

Nu zitten we weer bij Helena en Georgy, want ook van hun gaan we vandaag weer afscheid nemen. Bijna niemand wil nu al terug naar huis, maar met zoveel indrukken is het wel goed dat we morgen weer gaan rijden. Vanmiddag nog even chillen, op de steiger bij ons huisje. Lekker van de laatste zonnestralen genieten.

Veel liefs van ons

Vizslat!

Rimavska Sec

Dag liebe Leute!

Na een hele drukke dag, eindelijk even ontspannen bij het huis van Helena en Georgy…

Vannochtend in een hectische stress vertrokken naar Rimavska Sec, waar we direct moesten beginnen aan ons programma. Gelukkig hebben wij een goed improvisatievermogen en met een beetje teamwork, kwamen we er wel!

We begonnen met het leren van een Nederlands lied; ‘Zoek eerst het koninkrijk’. Uiteraard hebben we deze ook in canon gezongen en bij de meeste klassen was dit een groot success.

Na dit lied hebben we het heartdrama gespeeld. Hiermee vertelden wij de kinderen, dat je je hart niet ‘zomaar’ weg moet geven. Wanneer je gekwetst wordt en je hart gebroken is, geeft Jezus je een nieuw hart. De meeste kinderen begrepen het, en sommigen vonden zelfs herkenning.

Daarna hebben we aan de hand van de posters van Marianne, de kleuren van het armbandje uitgelegd. Deze kleuren symboliseren de bijbel in 6 kleuren. Het armbandje vorig jaar ook gemaakt op deze school en het was gaaf om te horen dat sommige kinderen het armbandje nog hadden. Zo zien we echt resultaat van het werk wat hier vorig jaar is gedaan…

In totaal hebben we 7 groepen gehad en enorm genoten van de liefde en de aandacht van de kinderen. We moesten zelfs handtekeningen uitdelen!!!

Op deze school kregen we ook te eten, tussen de andere kinderen. Het was alweer vermicellisoep, aardappelpuree met ein schnitzel, saladesoep en een warme banaan (voor de vitamientjes). A. V. heeft hem zelfs meegesmokkeld in een servetje in zijn tas. Tsja…

Stefan de directeur van de school, heeft ons daarna rondgeleid in de zigeunerwijk van het dorpje. Wat een heftige ervaring weer, zoveel armoede en leed. En voor ons is het dan ook echt niet te begrijpen, dat die mensen er zelf voor kiezen… We kunnen ons verhaal niet ondersteunen met foto’s, want we mochten hier niet fotograferen.

Onze hoofden lopen over van ervaringen en shockmomenten, dus het was heerlijk dat we aan het eind van de middag even tijd voor ons zelf hadden. Anne Marie, Aline en Andre zijn met Helena naar een bejaardentehuis gegaan, en wij als jongeren (incl. Johan) zijn een stuk gaan wandelen. Ver kwamen we niet, want na een paar meter lagen we al in het gras te luieren en van het uitzicht te genieten. Het is hier namelijk echt supermooi! En lekker weer,, (Niet om jullie jaloers te maken hoor, maar wij hoorden allemaal regenverhalen van het thuisfront)

Helaas moeten we ons verhaal hier afkappen, want er staat ons (alweer) een heerlijke maaltijd te wachten. Helena zal voor ons koken. Dit wordt overigens onze eerst avondmaaltijd, want die hebben de vorige avonden maar overgeslagen…

Het is trouwens echt superleuk om al jullie reacties te horen en te lezen, dank jullie wel hiervoor! Ga zo door,,

Viszlat

Oke, nog een paar wist-je-datjes dan:

· Andre weer niet kan stoppen, vogels te spotten.

· En wij ze dan nog bij naam moeten leren ook…

· Aline op de heenweg alleen maar heeft liggen slapen

· En als ze niet sliep, reed

· En dan hele files veroorzaakte omdat ze geen rechts kent.

·

Eerste werkdag: veel indrukken...

Daar zijn we weer!

Vandaag een zeer indrukwekkende dag gehad...

Vanochtend was heterg vroeg, -zeker voor de lui, die laat zijn gaan slapen- maarja; om half 9 werden we verwacht op school. Dus daar stonden we dan; niet wetend wat ons te wachten stond. Gelukkig hadden we een tolk, een Slowaakse studente die Nederlands en Duits kon spreken. Dat was een hele verademing, na ons gepruttel in het Duits... Het was een goed georganiseerde school, met veel discipline. Dat verraste ons, want vorig jaar is het veel moeilijker geweest. Dat was dan wel een andere school, daar gaan we morgen naar toe. We hebben heel veel kunnen doen en we hadden dan ook veel plezier! Er zijn bijbelverhalen verteld door Andre, Marianne en Jannette, daarna hebben we armbandjes gemaakt met de kids. Ook de rest van de groep is actief geweest, Anne Marie, Johan en Aline hebben hun armen lam gedraaid bij het springtouwen. Want vooral dat was een groot suc6! Het was namelijk een onbekend spel... Anne en Adriaan hebben eenhetFCSlowakije opgericht, verschillendenog onbekende sterspelers zijn gescout. Dieke is van het springtouw naar het kingveld gerend enweer terug. En natuurlijk Bobbie niet te missen, hij was onze papparazzien fotograaf van bij de Hollandse fotoshoot!

Jullie horen al wel; we hebben een geweldige ochtend gehad.

Toen de middag, na een heerlijke lunch (maar natuurlijk veel te veel), zijn we naar een psychiatrisch centrum gereden in Neporadza. Wat we daar aantroffen was alweer heel indrukwekkend...Zo anders dan in Nederland, heel armoedig. We werden hier wel heel hartelijk ontvangen en kregen een uitgebreide rondleiding. Vooralhet muziek maken was een groot succes! Iedereen bloeidde op enook daar konden wij Gods liefde weer voelen!

Nu zitten we bijHelena en Georgy en vandaag dus extra veel foto's...

Vizlat

Zondagsrust?!

Lieve mensen!

Vandaag weer een dag vol nieuwe indrukken,

We zijn naar de kerk in Rimavska Sec geweest, naar een dienst van Helena.

Het was heel bijzonder om zo'n dienst mee te maken, vooral omdat er maar 13 mensen waren. Naast de kerk was de sloppenwijk van de zigeuners en daar zijn we even doorheen gereden. Allemaal oude bekenden werden gespot en we werden verwelkomt door een hele groep kinderen. Dat was echt gaaf!

Daarna stond er weer lekker eten klaar, een halve kip per persoon, samen met rijst, aardappelpuree en natuurlijk augurken... Het was heerlijk, vooral het toetje. Alles was bereid door mensen uit de gemeente Zador en we hebben genoten! We proberen de recepten te krijgen, maar dan is zo'n vreemde taal wel een grote barriere...

Verder nog veel schnaps, voor sommige iets te veel... he A. v D?!

Nu zijn we op bezoek bij de burgemeester Feri, we hebben in de zon genoten van een zelfgebrouwen wijn. En het is natuurlijk erg gezellig. In het kantoortje kunnen we de weblog bijhouden. Het omroepsysteem van Feri voor in heel het dorp is een groot succes. Annes nieuwe nummer Eleven is hier ingeluid, en het Oranje-boven kan ook niet ontbreken natuurlijk...

Kortom: we genieten hier heel erg. Er is veel te zien en te beleven, prachtige uitzichten, ontzettend lieve mensen en veel lol natuurlijk! De camera van Bobbie staat nooit uit... jammergenoeg kunnen we geen foto's op de site zetten, want de kabeltjes zijn vergeten, dus morgen extra veel foto's!

Vannavond zitten we weer bij het kampvuur, na te praten onder het genot van een drankje en een hapje... En daarna weer ons bedje in, want morgen moeten we helemaal fris zijn! Dan gaan we namelijk naar de eerste school en smiddags naar een psychiatrische inrichting. Spannend dus allemaal!

Viszlat

Cultuurshock

Woow,

Wat een cultuurshock...

Vannochtend zaten we nog lekker aan het ontbijt in ons motel.

En nu zitten we in Ivanice aan onze avondmaaltijd.

Na allemaal enge verhalen van de Slowakijegangers die eerder zijn geweest, valt het eten ons heel erg mee. We eten macaronie met heerlijk stoofvlees en natuurlijk niet te missen: de augurken.

We werden hier heel hartelijk ontvangen door Helena en George. Het was heerlijk om eindelijk onze benen te kunnen strekken na zo´n lange reis. We werden het wel een beetje zat hoor! 2 dagen rijden is natuurlijk best lang... Heel zachtjes rijden in de dorpjes, -overal stond politie, dus zelfs Bobbie hield zich aan de snelheid - En daarentegen: ingehaald worden door een stelletje gekken op de grote wegen. Aan het eind was het wel heel leuk om allemaal punten te herkennen en voor de mensen die hier nog niet zijn geweest waren er allemaal verhalen. ´Kijk, daar heb je het huis van de burgemeester, en daar woont die en die´. En er werden zelfs wat oudee bekenden gespot: Timo en Erik!

Naast alle gezelligheid worden we ook geconfronteerd met het harde leven hier. Toen we bij Helena aan tafel zaten, vertelde ze ons over de onmenselijke situaties hier. Vrouwen die extra pillen slikken en alcohol nemen, om er maar voor te zorgen dat ze gehandicapte kinderen krijgen. Hierdoor krijgen ze namelijk meer geld van de staat.. Of moeders die hun dochters de prostitutie in sturen, ook weer puur voor het geld.

Dit maakte ons helemaal stil, we zaten gewoon met ongeloof te luisteren. Zo´n andere cultuur en zulke andere leefgewoontes. Daar komen wij zometeen midden tussen. Tegelijk beseffen we wel dat wij dit niet kunnen veranderen, en dat we hier zijn om Gods liefde door te geven.

Zouden jullie dit mee willen nemen in gebed.

Terwijl ik hier aan het typen ben, is iedereen druk bezig zijn Hongaars bij te spijkeren. Alle boekjes komen tevoorschijn en met wat extra schnapjes en handen en voeten werk, komen we er aardig...

Viszlát

Dag één swingt de pan uit...

Szervusz mensen,

Schrijvend vanuit ons motel, hier een kort verslagje,

Na een voorspoedige reis, zien we er niet meer op en top uit, maar we hebben al heel wat meegemaakt!

De sfeer zit er goed in...

We hebben al flink cultuur gesnoven, gedanst met de plaatselijke stamgasten, en heerlijk gegeten...

Over dat dansen nog heel even, zelfs de oudjes gingen los.

Morgen hopen we weer vroeg verder te rijden, dus nu gaan we alweer afscheid nemen,

dus vandaar: Viszlat!